حتماً بارها از متخصصان و مشاوران امور مالی و سرمایه گذاری شنیدهاید که استفاده از یک استراتژی جامع در سرمایه گذاری، یکی از مهمترین شاخصهها برای افزایش احتمال موفقیت در سرمایه گذاری محسوب میشود. استراتژی سرمایه گذاری، مجموعهای از اصول است که شما بر اساس این اصول، تصمیمات مالی خود را اتخاذ میکنید. در این مقاله میخواهیم با بهترین استراتژیها جهت سرمایه گذاری موفق آشنا شده و با اصول و تکنیکهای بنیادین آنها آشنا خواهیم شد. با ما همراه باشید.
استراتژی سرمایه گذاری چیست؟
اصطلاح استراتژی سرمایه گذاری، به معنای مجموعهای از اصول است که برای کمک به سرمایهگذاران جهت دستیابی به اهداف سرمایه گذاری و مالی آنها طراحی شدهاند. این برنامه، نقشه راهی برای تصمیمات سرمایهگذاران بر پایه اهداف، ریسکپذیری و نیاز آنها به سرمایه در آینده است.
پیش از انجام معامله، شناخت اصول اولیه و تکنیکهایی که بارها کارایی آنها به اثبات رسیده است، ضروری است. درصورتیکه این استراتژیها بهدرستی اجرا شوند، سرمایهگذاران بهخوبی میتوانند ریسکهای خود را مدیریت کرده و بازده خود را به حداکثر برسانند. انتخاب یک استراتژی سرمایه گذاری به عوامل مختلفی مانند سن سرمایهگذار، اهداف، سبک زندگی، موقعیتهای مالی، سرمایه موجود، موقعیتهای شخصی (خانواده، وضعیت زندگی) و بازده مورد انتظار، بستگی دارد.
اما پیش از انتخاب یک استراتژی سرمایه گذاری، جمعآوری و شناخت برخی اطلاعات اولیه درباره موقعیت مالی شما ضروری است.
بنابراین، ابتدا باید به پرسشهای راهبردی زیر پاسخ داد:
پرسش راهبردی 1: موقعیت مالی شما چگونه است؟
هر چند که برای آغاز سرمایه گذاری پول زیادی لازم نیست، اما شما صرفاً باید پولی را که به آن نیاز ندارید، وارد سرمایه گذاری کنید. اگر بدهی یا هر محدودیت دیگری دارید، باید پیش از ایجاد یک پورتفوی سرمایه گذاری، تأثیر سرمایه گذاری را بر جریان نقدینگی کوتاهمدت خود در نظر بگیرید.
پرسش راهبردی 2: اهداف مالی شما چیست؟
در مرحله بعد، باید اهداف مالی خودتان را تعیین کنید. هر فرد، نیازهای متفاوتی دارد، بنابراین شما باید اهداف مخصوص خود را مشخص کنید. آیا به دنبال پسانداز برای دوره بازنشستگی خود هستید؟ آیا به دنبال خریدهای بزرگ مانند خرید یک خانه یا خودرو هستید؟ آیا به دنبال پسانداز برای تامین هزینه تحصیل فرزند خود هستید؟ پاسخ به این پرسشها به شما کمک میکند تا استراتژی سرمایه گذاری مطلوب خود را مشخص کنید، زیرا هر رویکرد سطح نقدینگی، فرصتها و ریسک متفاوتی را در برمیگیرد.
پرسش راهبردی 3: ریسکپذیری شما چه قدر است؟
در مرحله بعد، باید ریسکپذیری خود را بسنجید. ریسکپذیری شما به عواملی همچون سن، میزان درآمد، وضعیت زندگی و فاصله شما تا زمان بازنشستگی بستگی دارد. بهطورکلی، سرمایهگذاران جوانتر به دنبال تحمل ریسک بیشتر در سرمایه گذاری خود هستند.
پرسش راهبردی 4: آیا توانایی مدیریت نوسان بازار را دارید؟
یکی دیگر از مسائل مهم هنگام انتخاب استراتژی سرمایه گذاری، سنجش توانایی مدیریت صعود و نزول بازار است. نوسان در بازارهای مالی، بخش اجتنابناپذیر این بازارها است. بنابراین شناخت دقیق، تحلیل کامل و پیشبینی روند بازار میتواند به موفقیت هر چه بیشتر سرمایهگذاران کمک کنند.
استراتژیهای سرمایه گذاری
در این بخش، به تعدادی از مطرحترین استراتژیهای سرمایه گذاری اشاره میکنیم
استراتژی 1: سرمایه گذاری غیرفعال
استراتژی سرمایه گذاری شاخصی غیرفعال، از زمان تأسیس صندوقهای مشترک شاخصی غیرفعال در دهه 1970 و سپس ETFهای آنها در سال 1993، شهرت زیادی یافته است. صندوقهای مشترک غیرفعال و ETF بر خلاف صندوقهای فعال که در آنها یک فرد یا گروه در مورد داراییهای اصلی جهت غلبه بر بازار تصمیمگیری میکنند، صرفاً یک شاخص مانند S&P 500 را دنبال میکنند، در واقع این صندوقها به دنبال شکست دادن بازار نیستند، بلکه در پی انطباق با آن هستند.
سرمایه گذاری غیرفعال، انتخاب بسیار خوبی برای سرمایهگذاران تازهکاری است که به دنبال سرمایه گذاری در بازارهایی همچون بازار سهام هستند. این استراتژی، نقطه ورود مناسبی برای کسانی است که با پیچیدگی بازارهای مالی مواجه شدهاند. در جدول زیر، مزیتها و معایب سرمایه گذاری غیرفعال مورد اشاره قرار گرفته است.
| معایب | مزایا |
| نمیتواند برتر از بازار عمل کند | هزینه کمتر به دلیل حداقل کارمزد برای معامله، تحقیق و مدیریت |
| مواجهه با روندهای نزولی و نوسان بازار | سادگی و سهولت اجرا از طریق صندوقهای غیرفعال |
| امکان از دست رفتن فرصتها در بخشها یا نواحی خاص | تنوع گسترده در چندین بخش |
| اتکا به عملکرد شخص یا بخش اصلی | امکان رشد بلندمدت مطابق با بازار |
| انعطافپذیری بیشتر برای سرمایهگذاران جهت اجرای استراتژی خرید و نگهداری |
استراتژی 2: سرمایه گذاری ارزشی
سرمایهگذاران ارزشی، خریدارانی هستند که در قیمتهای بهصرفه، شروع به سرمایه گذاری میکنند. آنها به دنبال سهامی هستند که به باور آنها، قیمت بسیار کمتری نسبت به ارزش ذاتی خود دارد. استراتژی سرمایه گذاری ارزشی مبتنی بر این ایده است که نوعی منطق گریزی در بازار وجود دارد. از نشانههای این منطق گریزی، میتوان به قیمت نازل برخی از سهام اشاره کرد که منجر به سودسازی برای این سرمایهگذاران میشوند.
نیازی نیست که سرمایهگذاران ارزشی، حجم انبوهی از دادههای مالی را بررسی کنند. هزاران صندوق مشترک ارزشی و صندوقهای قابلمعامله (ETFها)، انواع سهام ارزنده را در سبد سهام، عرضه میکنند. به طور مثال، شاخص ارزش راسل 1000، یک معیار معروف برای سرمایهگذاران ارزشی است و چندین صندوق مشترک، این شاخص را دنبال میکنند.
این استراتژی برای سرمایهگذارانی مناسب است که به دنبال نگهداری بلندمدت از اوراق و سهام خود هستند. اگر به دنبال سرمایه گذاری در شرایط ارزشی هستید، ممکن است سالها زمان برای سودسازی آنها، زمان لازم باشد. سرمایهگذاران در استراتژی سرمایه گذاری ارزشی، نگاهی کلی نسبت به روند یک کسبوکار داشته و ذهنیت آنها، رشد تدریجی سرمایه خود است.
| معایب | مزایا |
| یافتن شرکتهای ارزشی چندان ساده نیست | میتوان به سودهای بزرگی در بلندمدت با رسیدن قیمت سهام یک شرکت به ارزش واقعی و ذاتی آن، دست یافت. |
| سرمایه گذاری موفق با این استراتژی، نیازمند صرف زمان و صبور بودن سرمایهگذاران است. | شرکتهای ارزشی غالباً رابطه ریسک/ ریوارد بزرگتری دارند. |
| حتی در صورت نگاه بلندمدت، هیچ تضمینی برای موفقیت وجود ندارد، زیرا ممکن است شرکت در وضعیت نامطلوبتری نسبت به قبل قرار گیرد | سرمایه گذاری ارزشی ریشه در تحلیل فاندامنتال دارد و با چندین معیار مالی، پشتیبانی میشود. |
| سرمایه گذاری صرف در گروهها و سهام ارزنده، باعث کاهش متنوع شدن پورتفوی شما میشود. | شرکتهای ارزشی بیشتر به دنبال عرضه سود تقسیمی هستند، زیرا آنها برای رشد خود، چندان به نقدینگی متکی نیستند. |
استراتژی 3: سرمایه گذاری رشد
سرمایهگذاران رشد بهجای معاملات کمهزینه، به دنبال سرمایهگذاریهایی هستند که ظرفیت صعودی بالایی برای کسب سود در آینده دارند. میتوان گفت یک سرمایهگذار رشد غالباً به دنبال فرصت بزرگ بعدی است. در واقع، این استراتژی سرمایه گذاری، دربرگیرنده سلامت یک شرکت و ظرفیت رشد آن است.
سرمایه گذاری رشد ذاتاً ریسک بالاتری نسبت به دو استراتژی قبل داشته و صرفاً در شرایط اقتصادی خاصی، به ثمر مینشیند. سرمایهگذارانی که به دنبال بازههای سرمایه گذاری کوتاهتر با ظرفیت بیشتر نسبت به شرکتهای ارزشی هستند، از این استراتژی استفاده میکنند. همچنین سرمایه گذاری رشد برای سرمایهگذارانی مناسب است که به دریافت سود نقدی تقسیمی از طرف شرکت، چندان اهمیت نمیدهند.
بر اساس تحقیق مدرسه کسبوکار استرن در دانشگاه نیویورک، هر چند سرمایه گذاری رشد عملکرد ضعیفتری نسبت به سرمایه گذاری ارزشی در بازههای زمانی طولانی دارد، اما در برخی از دورههای زمانی کوتاه، سرمایه گذاری رشد عملکرد بهمراتب بهتری داشته است.
مهمترین مزایا و معایب استراتژی سرمایه گذاری رشد عبارتاند از:
| معایب | مزایا |
| سهام مبتنی بر رشد، غالباً نوسان بزرگتری دارند. در صورت عدم رشد یک شرکت، ممکن است قیمت سهام آن با افت شدیدی مواجه شود. | هنگامی که شرکتهای رشد شروع به رشد میکنند، بیشترین سود و بالاترین افزایش قیمت سهام را نسبت به سایر شرکتها تجربه میکنند. |
| با توجه به شرایط اقتصاد کلان، ممکن است سهام رشد عملکرد نامطلوبی در بلندمدت داشته باشند. به طور مثال، افزایش نرخ بهره، نسبت معکوسی با عملکرد شرکتهای رشد دارد. | سرمایه گذاری رشد، اتکای چندانی به تحلیل بنیادی نداشته و میتوان از این استراتژی برای آغاز سرمایه گذاری در بازارهای مالی، استفاده کرد. |
| شرکتهای رشد نیازمند سرمایه هر چه بیشتر برای توسعه پروژههای خود هستند، بنابراین نباید انتظار دریافت سود تقسیمی داشت. | شرکتهای رشد غالباً تحت تأثیر مومنتوم، بیشتر رشد میکنند؛ هنگامی که رشد آغاز میشود، دورههای رشد مداوم سهام این شرکتها در آینده، محتمل خواهند بود. |
استراتژی 4: سرمایه گذاری مومنتوم
سرمایهگذاران مومنتومی بر روی موج سوار میشوند. آنها معتقدند که برندگان به پیروزیهای خود ادامه میدهند و بازندگان، همچنان شکست میخورند. آنها به دنبال خرید سهامی هستند که در روند صعودی قرار دارند. سرمایهگذاران مومنتومی، اتکای زیادی به تحلیل تکنیکال دارند. آنها از یک رویکرد دادهمحور برای معامله استفاده کرده و به دنبال الگوهایی در قیمت سهام هستند که بتوانند بر اساس این الگوها، اقدام به خرید یا فروش کنند.
تریدرهایی که از استراتژی سرمایه گذاری مومنتوم استفاده میکنند، باید همواره آماده تغییر پوزیشن معاملاتی خود از خرید به فروش و بالعکس باشند. سودسازی با این استراتژی طی چند ماه و نه چند سال انجام میشود. همچنین این استراتژی مستلزم انجام معاملات مداوم است و سرمایهگذار باید از مهارت کاری برای استفاده از تحلیل تکنیکال برخوردار باشد.
| معایب | مزایا |
| سرمایه گذاری و معامله مومنتوم مستلزم مهارت و تخصص کافی سرمایهگذار جهت سنجش دقیق نقاط ورود و خروج از معامله است. | ریسک بیشتر به معنای پاداش بزرگتر است و امکان دستیابی به سود قابل توجه در کوتاهمدت با استراتژی مومنتوم وجود دارد. |
| استراتژی مومنتوم متکی بر نوسان بازار است؛ بدون افت و صعود سریع قیمتها، ممکن است نتوان به تریدهای مناسبی امید داشت. | ازآنجاییکه به نمای کلی معامله و سرمایه گذاری توجه نمیشود، میتوان این استراتژی را سادهتر از استراتژی قبل تلقی کرد. |
| با توجه به نوع ابزارهای سرمایه گذاری، ریسک دستیابی به سود سرمایه در کوتاهمدت، بیشتر میشود. | استراتژی مناسب برای متخصصان و تریدرهای مجرب جهت دستیابی به سودهای بزرگ در بازههای زمانی کوتاه |
کلام پایانی
یکی از پیشنیازهای مهم برای هر سرمایهگذار جهت موفقیت در بازارهای مالی، استفاده از استراتژی سرمایه گذاری مناسب است. نحوه انتخاب استراتژی توسط شما، مهمتر از آن استراتژی سرمایه گذاری است. در واقع، اگر سرمایهگذار انتخاب آگاهانهای داشته باشد و به آن متعهد باشد، کلیه این استراتژیها میتوانند سودهای بزرگی را برای سرمایهگذاران به ارمغان آورند. در این مقاله، به چهار استراتژی مهم سرمایه گذاری در بازارهای مالی اشاره کردیم.
سوالات متداول
استراتژی سرمایه گذاری چیست؟
استراتژی سرمایه گذاری در امور مالی، به معنای مجموعه ای از قوانین، رفتار ها یا رویه ها برای جهت دادن به انتخاب سرمایه گذار است.
چگونه می توان یک استراتژی سرمایه گذاری ایجاد کرد؟
برای ساختن استراتژی سرمایه گذاری، ابتدا باید موقعیت مالی کنونی خود را ارزیابی کنید، سپس اهداف مالی خود را تعریف کرده و ریسک پذیری و پنجره زمانی مورد نظر خود را تعیین کنید. در مرحله بعد، در مورد نوع سرمایه گذاری تصمیم بگیرید و در مرحله بعد، سرمایه گذاری خود را پایش کنید.
چه عواملی برای انتخاب یک استراتژی سرمایه گذاری نقش دارند؟
سن، میزان تحمل پذیری ریسک، چشم انداز سرمایه گذاری، هزینه سرمایه گذاری، نوع سرمایه گذاری و بازه زمانی مورد نظر، جزو مهم ترین عوامل در این زمینه محسوب می شوند.
استراتژی سرمایه گذاری وارن بافت چیست؟
بافت به دنبال فروش سهام در کوتاه مدت و کسب سود آنی نبوده است، بلکه به دنبال سهام ارزشمند و ارزنده با چشم انداز رشد بلند مدت، بوده است.













