رگولاتور ها در حال حاضر در حال بررسی صرافی ها و گروهی منتخب از معامله گران با فرکانس بالا به دلیل نگرانی در مورد سیستم قیمت گذاری تخفیف هستند. اعتقاد بر این است که این سیستم پتانسیل تحریف قیمت گذاری، کاهش نقدینگی و تحمیل هزینه ها به سرمایه گذاران بلند مدت را دارد.
سیستم قیمت گذاری تخفیف مورد بحث معمولاً به عنوان هزینه های سازنده نامیده می شود. این با ارائه تخفیف تراکنش به ارائه دهندگان نقدینگی، که به عنوان سازندگان بازار نیز شناخته می شوند، عمل می کند، در حالی که از مشتریانی که از این نقدینگی استفاده می کنند، هزینه دریافت می کند. هدف اصلی کارمزد های میکر، تحریک فعالیت تجاری در یک صرافی از طریق تشویق شرکت ها برای ارسال سفارش ها و در نتیجه ترویج ترید است.
اصطلاح دیگری که برای کارمزد سازندگان (میکر) استفاده می شود، پرداخت برای جریان سفارش است. این سیستم به تأمین کنندگان نقدینگی به ازای مشارکت فعال در بازار ها تخفیف می دهد. بازارسازان (میکر ها) که به عنوان سازندگان شناخته می شوند، بازار های دو طرفه ایجاد می کنند، در حالی که گیرندگان (تیکر ) افرادی هستند که با قیمت های تعیین شده توسط بازارسازان معامله می کنند.
گیرندگانی که سفارشات بازار را می دهند، ملزم به پرداخت هزینه های گیرنده (تیکر) هستند. از سوی دیگر، سازندگانی که سفارش های محدود را انجام می دهند، ممکن است برای انجام سفارش ها مبلغی دریافت کنند.
سیستم سازنده (میکر) در دهه 1990 و اوایل دهه 2000 محبوبیت پیدا کرد، به ویژه با ظهور تجارت الگوریتمی و فرکانس بالا (HFT).
در سال 2020، یک دادگاه فدرال یک برنامه آزمایشی را که توسط کمیسیون بورس و اوراق بهادار آغاز شده بود، مسدود کرد. این برنامه با هدف بررسی تاثیر هزینه های میکر انجام شد.
سازندگان و گیرندگان (میکر و تیکر)
فعالان بازار را می توان به دو گروه سازندگان و گیرندگان طبقه بندی کرد. سازندگان، مانند شرکت های تجاری با فرکانس بالا، از استراتژی های تجاری تخصصی برای کسب سود از پرداخت ها استفاده می کنند. از سوی دیگر، پذیرندگان، مانند شرکت های سرمایه گذاری بزرگ یا صندوق های تامینی، بر خرید یا فروش بلوک های بزرگ سهام یا استیک کوتاه مدت بر روی تغییرات قیمت تمرکز می کنند. مدل سازنده-گیرنده از سیستم سنتی اولویت مشتری منحرف می شود، که در آن حساب های مشتری بدون تحمیل هزینه های مبادله، اولویت دارند. در این مدل، از بازارسازان برای تراکنش ها کارمزد دریافت می شود و پرداخت های جریان سفارش توسط صرافی ها جمع آوری می شود و سپس برای جذب سفارش در بین شرکت های کارگزاری توزیع می شود. بازارسازان سفارشات محدود ایجاد می کنند، هدفشان اجرای بهترین پیشنهاد، کسب اسپرد در هر معامله و تغییر سریع موقعیت هایشان است. برعکس، متصدیان بازار سفارشات بازار را انجام می دهند، نقدینگی و به موقع بودن را در اولویت قرار می دهند و به طور کلی از نظر حجم و تعداد معاملات در مقایسه با سازندگان بازار کمتر فعال هستند.
هزینه های سازنده
هنگامی که یک سفارش محدود در یک صرافی قرار می گیرد و بلافاصله پر نمی شود، نقدینگی را به دفتر سفارش برای آن اوراق بهادار خاص کمک می کند. به منظور جذب معامله گران و تشویق به قرار دادن سفارش های مختلف در پلتفرم خود، صرافی ممکن است کارمزد سازنده کمتری نسبت به کارمزد تیکر ارائه دهد. شرکت کننده ای که دفترچه سفارش ها را گسترش می دهد، معروف به بازارساز، ممکن است برای ثبت سفارش، کارمزدی دریافت کند، اما می تواند برای تامین نقدینگی تخفیف معامله دریافت کند.
اگر یک سفارش تجاری بلافاصله با یک سفارش باز موجود مطابقت نداشته باشد، کارمزد سازنده اعمال می شود. سرمایه گذاران می توانند عمداً سفارش های محدودی را ارسال کنند که با قیمت فعلی اوراق بهادار متفاوت است تا اطمینان حاصل کنند که از دیدگاه میکر سود می برند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که تسویه معامله بلافاصله در ازای کارمزد میکر انجام نمی شود.
هزینه های گیرنده
هنگامی که یک سفارش بازار ارائه می شود، اغلب به سرعت اجرا می شود. این نوع سفارش نقدینگی موجود در دفترچه سفارش یک اوراق بهادار را کاهش می دهد. از آنجایی که این کاهش نقدینگی برای صرافی ها نامطلوب است، آن ها برای جلوگیری از معاملاتی که سفارشات معلق موجود را حذف می کنند، کارمزد های گیرنده را تحمیل می کنند. به طور معمول، هزینه گیرنده بالاتر از هزینه میکر است.
دستور معامله در صورتی که بلافاصله اجرا شود و نقدینگی را از بازار استخراج کند، مستلزم کارمزد تیکر است. معامله گرانی که تسویه فوری سفارش خود را در اولویت قرار می دهند ممکن است مایل به پرداخت هزینه های بیشتری باشند. در چنین مواردی، آن ها از دستور بازار برای اجرای سریع معاملات خود استفاده می کنند.
یک مشوق اضافه شده!
مفهوم طرح سازنده در سال 1997 توسط جاشوا لوین، خالق شبکه ارتباطات الکترونیکی جزیره معرفی شد. این مدل قیمت گذاری به منظور ایجاد انگیزه برای ارائه دهندگان برای مشارکت در فعالیت های تجاری در بازار هایی با اسپرد های محدود طراحی شده است. بر اساس این طرح، سازندگان به ازای هر سهم 0.002 دلار تخفیف دریافت می کنند، در حالی که از گیرندگان به ازای هر سهم 0.003 دلار کارمزد دریافت می شود. تفاوت بین این مبالغ توسط صرافی حفظ می شود. با گذشت زمان، استراتژی های جذب تخفیف به یکی از ویژگی های مشترک مشوق های بازار تبدیل شد، با پرداختهای بین 20 تا 30 سنت برای هر 100 سهم معامله شده.
چندین صرافی برنامه های قیمتگذاری میکر را اتخاذ کردهاند، از جمله پلتفرم Arca Options NYSE Euronext ، پلتفرم NOM Nasdaq Inc. و صرافی اختیارات ایالات متحده که توسط BATS Global Markets راهاندازی شده است. International Securities Exchange Holdings, Inc. و Cboe Holdings, Inc.’s Cboe Options Exchange نیز از سیستم اولویت مشتری استفاده می کند.
تحریفات احتمالی قیمت گذاری
منتقدان استدلال می کنند که دقت قیمت های پیشنهادی عمومی در بازار به دلیل وجود تخفیف ها به خطر افتاده است. برخی از مخالفان تاکید می کنند که چگونه معامله گران با فرکانس بالا از تخفیف ها با خرید و فروش همزمان سهام با همان قیمت استفاده می کنند، از تفاوت تخفیف ها استفاده می کنند و کشف قیمت واقعی دارایی ها را پنهان می کنند. برخی دیگر استدلال می کنند که پرداخت های سازنده، نقدینگی مصنوعی را با جذب افرادی که صرفاً علاقه مند به تخفیف ها هستند، به جای معامله فعالانه سهام، ایجاد می کند.
مطالعه ای که توسط استادان مالی شین کوروین و رابرت باتالیو از دانشگاه نوتردام به همراه پروفسور رابرت جنینگز از دانشگاه ایندیانا انجام شد، بر شناسایی کارگزاران سهام متمرکز بود که سفارشات مشتریان را به طور مداوم به بازار هایی هدایت می کردند که مطلوب ترین پرداخت ها را ارائه می کردند. تحقیقات آن ها نشان داد که کیفیت اجرای سفارش ها زمانی که کارگزاران سهام به حداکثر رساندن مزایای تخفیف از طریق مسیریابی تجارت اولویت می دهند، آسیب می بیند.
نگاهی کلی
هزینه های تراکنش که به عنوان کارمزد های میکر و تیکر شناخته میشوند را می توان با استفاده از سفارش های محدود در قیمت آغازگر به حداقل رساند که به گسترش دفترچه سفارش کمک می کند. بازارسازان به جای تحمیل هزینه برای اجرای دستورات بازار و گرفتن نقدینگی، فرصت دریافت غرامت برای افزایش نقدینگی یک پلتفرم را دارند.
وقوع هزینه های سازنده با قرار دادن و اجرای سفارشات همراه است. این کارمزد ها نشان دهنده هزینه های تحمیل شده توسط یک صرافی یا بازپرداخت های ارائه شده در ازای استفاده یا ارائه نقدینگی در دفترچه سفارشات یک پلتفرم است.
در مراحل اولیه کارمزد های سازنده، خریداران بازار مشمول کارمزد 0.003 دلار به ازای هر سهم بودند، در حالی که فروشندگانی که در تکمیل سفارش مشارکت داشتند، بازپرداخت 0.002 دلار به ازای هر سهم دریافت کردند. خریداران مسئول پرداخت برای اجرای سفارشات خود هستند، در حالی که سرمایه گذارانی که صبورانه منتظر تکمیل سفارشات محدود خود هستند، غرامتی را برای انجام سفارش دریافت می کنند.
نگاهی دقیق تر به مقررات
در ژانویه 2014، جفری اسپریچر، مدیرعامل گروه بورس بین قاره ای (ICE) که مالک بورس نیویورک است، از تنظیم کننده ها خواست تا تحقیقات جامع تری در مورد شیوه های قیمت گذاری مربوط به تخفیف ها انجام دهند. گروه بازار سرمایه رویال بانک کانادا، در نامه ای به کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC)، استدلال کرد که ترتیبات سازنده تضاد منافع ایجاد می کند و به طور بالقوه باید ممنوع شود. در نتیجه اعتراض عمومی، سناتور چارلز شومر (D.-N.Y.) از SEC خواست تا این موضوع را به طور کامل بررسی کند.
در اکتبر 2015، کمیسر سابق SEC، لوئیس آگیلار، طی یک سخنرانی، فاش کرد که SEC در حال بررسی یک ابتکار آزمایشی برای محدود کردن تخفیف های سازنده از طریق یک برنامه آزمایشی است. این برنامه کارمزد های میکر را برای گروه خاصی از سهام برای یک دوره آزمایشی حذف می کند، با هدف نشان دادن اینکه چگونه معامله در آن اوراق بهادار با سهام مشابهی که هنوز از سیستم پرداخت میکر و تیکر استفاده می کنند، مقایسه می شود.
با این حال، در سال 2020، دادگاه استیناف ایالات متحده حکم داد که این مطالعه فراتر از اختیارات SEC بوده و منجر به رد برنامه آزمایشی شد.
جمع بندی
مسئله اساسی در دست این است که سیستم های هزینه های تولیدکننده از زمان معرفی آن ها در اواخر دهه 1990 افزایش یافته است. با این حال، چشم انداز این سیستم ها در حال حاضر نامشخص است به دلیل تماس های فزاینده از سوی دانشگاهیان، موسسات مالی و سیاستمداران برای بررسی نظارتی مدل قیمت گذاری. این بررسی می تواند به طور بالقوه منجر به تغییرات اساسی در رویه فعلی شود.
سوالات متداول
چه چیزی یک میکر را از یک گیرنده در حوزه ارز های دیجیتال متمایز می کند؟
در بازار کریپتوکارنسی ، «گیرنده» به فردی اطلاق می شود که به سرعت سفارشات را با قیمت های رایج بازار اجرا می کند. از آنجایی که این معاملات فوری نقدینگی بازار را تخلیه می کند، معامله گران ملزم به پرداخت قیمت بالاتر برای این راحتی هستند. برعکس، یک «سازنده» سفارشات محدود را دور از بازار قرار می دهد و در نتیجه نقدینگی را به بازار کمک می کند.
چه کسانی در حوزه ارزهای رمزنگاری شده در رده گیرندگان قرار می گیرند؟
گیرنده فردی است که نقدینگی بازار را در حین درگیر شدن در فعالیت های تجاری کاهش می دهد. یکی از جنبه های اساسی بازارسازی، قیمت سکه میکر است. این قیمت نشان دهنده ارزشی است که بازارساز قصد دارد ارز دیجیتال مربوطه را در آن بفروشد.
بازارساز بایننس چه نقشی دارد؟
یک بازارساز در میدان Binance ، مانند CryptoManiacsQueen، شرکت کننده ای است که با قرار دادن سفارشات محدود در دفترچه سفارش، نقدینگی را فراهم می کند. این خرید و فروش مستمر دارایی ها، بازار فعال را تضمین می کند و نقدینگی را افزایش می دهد.
چه کسی جایگاه بزرگ ترین بازارساز را دارد؟
برخی از برجسته ترین سازندگان بازار در سطح جهان عبارتند از Citadel Securities، Jane Street و Susquehanna International Group. این شرکت ها نقدینگی را در بازار های مختلف از جمله سهام، اختیار معامله، قرارداد های آتی و ارز ارائه می کنند.
بازارسازان چگونه سود ایجاد می کنند؟
بازارسازان با سرمایه گذاری بر روی اسپرد بین قیمت پیشنهادی و پیشنهادی اوراق بهادار سود کسب می کنند. از آنجایی که بازارسازان ریسک نگهداری دارایی هایی را که ممکن است افت قیمت را تجربه کنند، متقبل می شوند، برای این ریسک غرامت دریافت می کنند.
روش محاسبه حق الزحمه سازندگان چیست؟
همه معامله گران به عنوان بازارگردان یا بازارگردان دسته بندی می شوند. بازارگیرانی که نقدینگی را از دفتر سفارش مصرف می کنند، مشمول کارمزد 0.055 درصد می شوند. از سوی دیگر، بازارسازانی که نقدینگی را به دفتر سفارشات کمک می کنند، کارمزد 0.018 درصد دریافت می کنند.
